Hoewel hij ervoor had kunnen kiezen om bij familie te wonen of een appartement te huren, was zijn wens om zijn eigen plek te hebben, idealiter dicht bij de natuur waar hij kon genieten van rust en het gezang van vogels.
Zijn zoektocht leidde hem naar een woning aan de rand van de stad Bekes – een oud huis uit de vorige eeuw, dat tekenen van verwaarlozing vertoonde.
Ondanks ontmoediging van vrienden die het pand slechts een “schuur” vonden, ging Zoltan toch door met de aankoop, die hij veiligstelde voor het equivalent van 33 duizend in lokale valuta.
Hij en zijn vrouw begonnen aan uitgebreide renovaties, waarbij ze eenzelfde bedrag investeerden in het opknappen van de woning.
Met een rustieke stijl versierde het paar het interieur met eenvoud en minimalisme, zonder extravagante versieringen.
Witte muren, gestreepte tapijten en bruin houten meubels transformeerden de ruimte tot een charmant en knus huisje.
Toen Zoltans sceptische vrienden op bezoek kwamen, waren ze verbaasd. De eens vervallen “schuur” was miraculeus veranderd in een lieflijk klein landhuis, waardoor ze ongelovig stonden tegenover de verbazingwekkende verandering.
