Hoewel Hollywood iconen als Marilyn Monroe en Brigitte Bardot al lang viert, heeft Sydne Rome een eigen pad uitgestippeld ver weg van de glitter en glamour van Los Angeles. Afkomstig uit het Amerikaanse Midwesten, bracht Rome haar blonde haar, blauwe ogen en onmiskenbare charme naar Europa, waar ze snel de aandacht trok. Hoewel haar tijd in de schijnwerpers relatief kort was vergeleken met sommige tijdgenoten, liet ze een blijvende indruk achter. Haar vermeende romance met David Bowie voegde toe aan haar mysterie, en hoewel ze nooit een grote Hollywood-naam werd, bouwde ze een betekenisvolle carrière in het buitenland op en creëerde ze een vervuld persoonlijk leven. Tragisch genoeg zou een auto-ongeluk haar later met blijvende littekens in het gezicht achterlaten.
Geboren in Akron, Ohio, in 1951, kwam Rome uit een middenklassefamilie zonder connecties in de entertainmentindustrie. Na de middelbare school volgde ze acteerlessen aan de Carnegie Tech School of Acting en speelde ze in klassieke toneelstukken die haar vroege vakmanschap vormden. Een korte poging om door te breken in Hollywood liet haar teleurgesteld achter door het exploitatieve gedrag van sommige regisseurs, vooral hun aandringen op naaktheid. Deze ervaring bracht haar naar Europa, waar ze waardevoller werk vond, vooral in de Italiaanse cinema, waar ze werd gewaardeerd om zowel haar talent als haar schoonheid.
Rome’s grote doorbraak kwam met Roman Polanski’s film What? uit 1972, die, hoewel niet kritisch geprezen, haar profiel aanzienlijk versterkte. Tegen het midden van de jaren ’70 werd ze geprezen als Europa’s antwoord op Brigitte Bardot — een vergelijking die ze omarmde terwijl ze haar eigen sterke kanten als actrice benadrukte. Rome kende gestaag succes in Franse, Italiaanse en Duitse films, en een hoogtepunt van deze periode was haar rol in Just a Gigolo (1978), waarin ze samenwerkte met — en naar verluidt een relatie had met — David Bowie, met wie ze een vriendschap onderhield.
In de jaren ’80 verbreedde Rome haar artistieke ambities en bracht ze verschillende muziekalbums uit. Hoewel deze commercieel geen groot succes waren, toonden ze haar creatieve geest. Ze bleef actief in film en televisie in heel Europa en verkende ook documentairefilm. Ondanks haar internationale bekendheid uitte Rome haar frustratie over de manier waarop actrices door de filmindustrie als handelswaar in plaats van professionals werden behandeld. Haar persoonlijke leven veranderde ook; ze trouwde met fotograaf Emilio Lari en later met dokter Roberto Bernabei, met wie ze twee dochters uit Brazilië adopteerde.
Een verwoestend auto-ongeluk in 2009 markeerde een keerpunt in Rome’s leven. Terwijl ze met een van haar dochters onderweg was, liep ze ernstige verwondingen op toen een airbag afging, wat leidde tot verlamming van gezichtsspieren en blijvende littekens. Ondanks de fysieke en emotionele impact toonde Rome veerkracht en bleef ze acteren. Ze verscheen in de Italiaanse film La Quattordicesima Domenica Del Tempo Ordinario (2023) en had een terugkerende rol in de langlopende serie Don Matteo. Haar voortdurende werk in de entertainmentwereld getuigt van haar blijvende passie en kracht in het aangezicht van tegenspoed.
