Het verhaal begint met Jessica, de schoonzus van de auteur, die enthousiast een “familie-bondingsvakantie” plant in een idyllisch huisje aan een meer in Asheville. Ze vroeg iedereen om 500 dollar per persoon voor hun aandeel, maar verklaarde zichzelf vrijgesteld van betaling als “organisator.” Ondanks haar twijfels stemde Sharon, de auteur, toe, vooral omdat haar moeder, Meryl, helemaal enthousiast was over de reis. Sharon vond dat Meryl, die na het overlijden van haar man onvermoeibaar had gewerkt om haar kinderen op te voeden, een ontspannen vakantie verdiende. Maar hun plannen werden verstoord toen Sharon’s zevenjarige zoon Tommy hoge koorts kreeg, waardoor ze haar deelname moest annuleren. Jessica toonde geen medeleven met Tommy, alleen ergernis over de veranderde plannen.
De situatie nam de volgende ochtend een verontrustende wending toen Sharon haar moeder via video belde. Meryl zag er onverzorgd en van streek uit en leek opgesloten in een smalle gang. Sharon voelde haar hart zinken toen ze zag dat haar moeder op de grond zat, op een dun campingmatje, zonder kussen of privacy. Radeloos belde Sharon meteen haar broer Peter, die verrassend opgewekt klonk. Hij zei nonchalant dat Meryl “het niet erg vond” en dat ze “taai” was. Sharon, woedend, herinnerde hem aan alle offers van hun moeder en noemde hem laf dat hij zulke disrespect toeliet.
Aangedreven door woede en verdriet regelde Sharon meteen opvang voor haar zoon en reed direct naar het meerhuis, met een queensize luchtbed onder haar arm. Toen ze aankwam, vond ze haar moeder in de keuken afwassen, terwijl er gelach en muziek klonk vanaf het terras waar de anderen feest vierden. Sharon confronteerde Jessica in de master bedroom en beschuldigde haar ervan Meryl in de gang te laten slapen, ondanks dat Meryl haar deel had betaald. Vervolgens begon ze Jessica’s designerkleding in te pakken en verklaarde dat de master bedroom nu van haar moeder was.
Peter probeerde verwarrend genoeg in te grijpen, maar Sharon sprak hem streng tegen vanwege zijn onwetendheid en passiviteit. Jessica probeerde de deur te blokkeren, maar Sharon verplaatste haar spullen krachtig naar de gang en bood Jessica de keuze: slapen in de gang of op het terras. Daarna bracht Sharon haar moeder naar de master bedroom, waar Meryl emotioneel werd en toegaf al jaren niet meer in zo’n comfortabel bed had geslapen. Door het raam zag Sharon Jessica tegen haar zin het luchtbed op het terras klaarmaken, terwijl ze genoot van haar eigen vernedering.
De volgende ochtend zag Meryl er uitgerust en gelukkig uit. Jessica’s familieleden begonnen te vertrekken, mompelend over “familiedrama.” Toen Jessica Sharon confronteerde, nog steeds boos over haar vernedering, antwoordde Sharon kalm dat Jessica nu begreep hoe Meryl zich voelde. Ze waarschuwde Jessica dat elke toekomstige disrespect naar hun moeder een nog krachtiger reactie zou uitlokken. Sharon en Meryl bleven het weekend nog, waarbij Meryl eindelijk kon genieten van de comfortabele vakantie die ze zo verdiende. Toen ze vertrokken, bedankte Meryl Sharon tranen met tuiten omdat ze haar “zag” en liet “er toe doen,” waarop Sharon bevestigde dat haar moeder altijd meer had betekend dan wat dan ook.
