Tot voor kort was de Australische Ethan’s lichaam bijna volledig bedekt met tatoeages, inclusief zijn gezicht. Hij had naar schatting ongeveer 200 tatoeages, al kon niemand dat met zekerheid zeggen – zelfs Ethan zelf niet, de zelfverklaarde “curator” van zijn ingeïnkte galerij. De ontwerpen liepen naadloos in elkaar over, waardoor het vrijwel onmogelijk was te bepalen waar de ene eindigde en de andere begon.
Al op 11-jarige leeftijd begon Ethan zijn transformatie met uitgerekte oorlellen. Later ging hij een stap verder door zijn tong te splitsen voor een slangenachtig uiterlijk. Zelfs het verwijderen van restanten van zijn navel maakte deel uit van zijn zoektocht naar wat hij een “puur canvas” noemde, en effende zo het pad voor de vele tatoeages die volgden.
Maar alles veranderde na de geboorte van zijn dochter. Plotseling begon Ethan zich af te vragen of het de moeite waard was om zijn gezicht en lichaam te bedekken met een zee van inkt. Sinds meer dan een jaar ondergaat hij nu het moeizame proces van het verwijderen van de tatoeages van zijn gezicht – een pijnlijke ommekeer van wat hij ooit vierde. De weg is allesbehalve eenvoudig. Ethan heeft tot nu toe zeven laserbehandelingen doorstaan, elk pijnlijk, en de hersteltijd na elke procedure bleek even zwaar.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof Ethan eindelijk gezond verstand heeft aangenomen en zijn natuurlijke zelf terugvindt. Maar zijn uitspraak dat hij zijn lichaam niet reinigt, maar eerder het “canvas herstelt”, roept vragen op. Het suggereert dat zijn motieven misschien niet volledig praktisch zijn, waardoor ruimte blijft voor speculatie over zijn ware intenties.
