Jennifer Aniston, beroemd om haar iconische rol in Friends en haar optredens in populaire films zoals We’re the Millers en Horrible Bosses, had een moeilijke jeugd die werd gekarakteriseerd door een lastige relatie met haar moeder, actrice Nancy Dow.
Jennifer’s opvoeding werd overschaduwd door constante kritiek en emotioneel trauma veroorzaakt door haar moeder.
Ondanks de scheiding van haar ouders en de spanningen in hun huwelijk, koos Jennifer ervoor om bij haar moeder te blijven, die haar voortdurend uitkafferde voor vermeende fysieke “gebreken” zoals haar neus, ogen en gewichtstoename tijdens de puberteit.
De onophoudelijke herinneringen dat ze “lelijk” was, hadden een zware invloed op Jennifer’s zelfvertrouwen en zelfbeeld, wat een kloof creëerde tussen haar fysieke en mentale zelfperceptie en de verwachtingen van haar moeder.
Haar relatie met haar vader was niet sterk, waardoor Jennifer afhankelijk was van het onvoorspelbare gedrag van haar moeder. Toen Jennifer zich verzette tegen de kritiek van haar moeder, werd ze bespot, wat het idee versterkte dat ze kritiek in stilte moest accepteren.
Daarnaast had Jennifer te maken met dyslexie, een leerstoornis die haar lezen, schrijven en spellen bemoeilijkte.
Temidden van deze strijd begon Jennifer de negatieve afbeelding die haar moeder van haar had gecreëerd in twijfel te trekken. Toen ze haar eerste baan in Hollywood kreeg en een neusoperatie onderging, verbeterde haar zelfvertrouwen.
Desondanks bleef haar moeder ontevreden en bekritiseerde haar publiekelijk, wat Jennifer’s vreugde tijdens de Friends-periode overschaduwde.
Als reactie op het gedrag van haar moeder, beloofde Jennifer zichzelf om de banden te verbreken, zelfs door haar huwelijk met Brad Pitt te boycotten. Vijftien jaar gingen voorbij zonder communicatie, waarin Jennifer therapie zocht om de impact van haar uitdagende jeugdjaren te verwerken.
