Een legendarisch filmicoon uit de jaren ’60, Shirley MacLaine, wordt op haar negentigste nog altijd bewonderd om haar indrukwekkende carrière in Hollywood. Haar doorbraak kwam in 1955 met The Trouble with Harry en ze schitterde daarna in klassiekers als The Apartment, Irma la Douce en Terms of Endearment. Hoewel ze zich de laatste jaren wat heeft teruggetrokken uit de schijnwerpers, blijft MacLaine actief in de filmwereld. Ze heeft haar liefde voor acteren nooit verloren en haalt nog steeds vreugde uit de lessen die elk nieuw personage haar brengt.
MacLaine’s privéleven was net zo opmerkelijk als haar carrière. Ze was 28 jaar getrouwd met filmproducent Steve Parker, maar hun huwelijk eindigde uiteindelijk in 1982. Het stel kreeg samen een dochter, Sachi Parker, die een groot deel van haar jeugd doorbracht bij haar vader in Japan. Terwijl Shirley haar carrière in Amerika voortzette, voerden zij en Parker een open huwelijk, waarbij hun vriendschap overeind bleef ondanks de geografische afstand.
Shirley gaf vaak prioriteit aan haar werk boven het moederschap. Ze vond dat een volledige toewijding aan haar carrière haar hielp om frustratie te vermijden—iets wat ze bij haar eigen moeder had gezien, die haar dromen had opgeofferd. Deze keuzes leidden tot een ingewikkelde moeder-dochterrelatie. Sachi, die opgroeide tussen verschillende continenten en tijd doorbracht op een kostschool in Europa, sprak later openlijk over het gemis aan emotionele verbondenheid met haar moeder. In haar memoires Lucky Me: My Life With — and Without — My Mom blikte ze terug op die gevoelens van eenzaamheid.
Shirley MacLaine is altijd openhartig geweest over haar onconventionele levensstijl. Ze bekende in het verleden relaties te hebben gehad met enkele van haar tegenspelers, maar er waren twee Hollywood-iconen met wie dat nooit gebeurde: Jack Lemmon en Jack Nicholson. Lemmon beschreef ze liefdevol als een “zus” en tussen hen was er puur vriendschap. Over Nicholson zei ze met een knipoog dat zijn humor haar te veel liet lachen om ooit serieus verliefd op hem te kunnen worden: “Ik zou gewoon te veel lachen.”
In Sachi’s boek komt Shirley naar voren als een moeder die emotioneel afstandelijk kon zijn, met een visie op het gezinsleven die lijnrecht tegenover die van haar dochter stond. Terwijl Shirley een vrij en onconventioneel bestaan omarmde, verlangde Sachi naar stabiliteit en een traditionele thuissituatie. Vooral in haar tienerjaren voelde Sachi zich vaak alleen, bijvoorbeeld tijdens feestdagen die ze in haar eentje doorbracht.
Vandaag de dag leeft Shirley MacLaine een rustiger en meer bezinnend bestaan op haar ranch in New Mexico. De band met haar dochter is nog altijd complex, maar heeft zich met de jaren ontwikkeld. Haar romantische leven ligt achter haar, maar ze vindt warmte en gezelschap bij haar honden en een trouwe kring van vrienden. Intussen is Sachi zelf moeder geworden en probeert zij, mede dankzij de lessen uit haar eigen jeugd, een andere koers te varen in de opvoeding van haar kinderen.
