Chris Punsalan, een Filipijnse digitale maker en muzikant die in de Verenigde Staten woont, heeft zijn twintiger jaren volledig gewijd aan de zorg voor zijn 96-jarige grootmoeder, die hij liefdevol “lola” noemt. Sinds 2016 vervult hij de rol van mantelzorger in volle toewijding. Hij zette zijn eigen leven — daten, trouwen, persoonlijke plannen — tijdelijk opzij om zich volledig op haar welzijn te concentreren. Zijn keuze, geboren uit liefde en verantwoordelijkheid, heeft niet alleen zijn dagelijks leven gevormd, maar hem ook een trouwe online gemeenschap opgeleverd.
Punsalan werd voor het eerst wereldwijd bekend in november 2019, toen hij een video deelde met de titel “Day in the Life”, waarin hij liet zien hoe een typische dag als verzorger eruitziet. De video ging viraal, haalde meer dan een miljoen weergaven en raakte een gevoelige snaar bij mensen over de hele wereld — vooral bij degenen die zelf voor oudere familieleden zorgen. De overweldigende steun moedigde hem aan om door te gaan, waardoor zijn persoonlijke herinneringsproject uitgroeide tot een inspirerend platform vol verhalen, tips en oefeningen die zowel de moeilijkheden als de mooie kanten van mantelzorg laten zien.
Een bijzonder element in zijn content is het gebruik van Kapampangan, een Filipijnse dialect dat hij spreekt met zijn grootmoeder. Voor veel kijkers roept het horen van die taal nostalgie op en schept het een diepe band met hun culturele wortels — vooral voor mensen die ver van hun thuisland wonen of hun grootouders al verloren hebben. Hoewel sommigen hem bekritiseren en beweren dat hij zijn goede daden in de schijnwerpers zet, blijft Punsalan standvastig in zijn overtuiging. Hij ziet zijn werk niet als zelfpromotie, maar als een bron van inspiratie om jongere generaties aan te moedigen zorg te dragen voor hun ouderen.
Zijn beslissing om mantelzorger te worden, was allesbehalve eenvoudig. Omdat andere familieleden druk waren met werk en verplichtingen, besloot Chris zelf die verantwoordelijkheid op zich te nemen — gedreven door dankbaarheid voor de liefde en zorg die zijn grootmoeder hem vroeger had gegeven. Hij geeft toe dat de overgang zwaar was, vooral het zien van haar achteruitgang van zelfstandigheid naar afhankelijkheid. Toch bleef hij vastbesloten om haar een waardig en liefdevol leven thuis te bieden, in plaats van haar naar een verzorgingsinstelling te brengen.
Door zijn verhalen en onwankelbare toewijding heeft Chris Punsalan een persoonlijke daad van liefde omgevormd tot een wereldwijde beweging van compassie. Zijn video’s bieden steun, advies en troost aan anderen die in dezelfde situatie zitten, en herinneren hen eraan dat ze er niet alleen voor staan. Meer dan alleen content is zijn reis een ontroerend bewijs van liefde, opoffering en de onverbrekelijke band tussen grootouder en kleinkind.
