In 2017 maakte Emmanuel Macron een spectaculaire entree op het Franse politieke toneel, gewapend met een gedurfd verhaal over hervorming, eenheid en vernieuwing. Op slechts 39-jarige leeftijd werd hij de jongste president in de geschiedenis van Frankrijk, en brak hij met de traditionele partijpolitiek door zijn eigen centrumpartij op te richten: La République En Marche!. Zijn campagne combineerde progressieve economische ideeën met pro-Europese idealen, wat zowel gematigde conservatieven als hervormingsgezinde liberalen aansprak. De snelle opkomst van Macron luidde een belangrijke verandering in de Franse politiek in, waarmee hij de langdurige dominantie van de Socialistische en Republikeinse partijen doorbrak.
Als president richtte Macron zich met volle kracht op het moderniseren van de Franse economie. Hij introduceerde arbeidsmarkthervormingen die het makkelijker moesten maken om werknemers aan te nemen en te ontslaan, met als doel de werkloosheid te verminderen. Zijn visie was om Frankrijk te transformeren tot een sterkere speler op het wereldtoneel, zonder de sociale vangnetten te verwaarlozen. Deze hervormingen zorgden echter voor veel weerstand. Protesten, waaronder de omvangrijke Gele Hesjes-beweging, stelden zijn regering scherp ter discussie, vooral rondom ongelijkheid en het vermeende afstandelijke gedrag van de overheid ten opzichte van gewone burgers.
Macron positioneerde zich ook als een onverzettelijke verdediger van de Europese Unie, zeker in turbulente tijden zoals Brexit en de opkomst van nationalistische stromingen in Europa. Hij pleitte voor een diepere Europese integratie en riep op tot een sterkere Europese defensiestrategie, strengere financiële regelgeving en ambitieuze milieumaatregelen. Frankrijk, zo stelt Macron, moet een leidende stem zijn in het vormgeven van de toekomst van Europa en fungeert vaak als tegenwicht voor populistische of isolationistische tendensen elders op het continent.
Op het internationale speelveld balanceert Macron tussen diplomatie en daadkracht. Hij onderhoudt pragmatische relaties met grootmachten zoals de Verenigde Staten en China, terwijl hij ook de dialoog met Rusland zoekt tijdens spanningsmomenten. Zijn pogingen om te bemiddelen in wereldwijde crises — van klimaatverandering tot conflicten in het Midden-Oosten — laten zien dat hij Frankrijk relevant en invloedrijk wil houden in een steeds multipolaire wereld.
Ondanks diverse uitdagingen — binnenlandse onrust, een wereldwijde pandemie en internationale spanningen — blijft Emmanuel Macron een centrale speler in zowel de Franse als Europese politiek. Zijn leiderschapsstijl, een mix van technocratische efficiëntie en idealistische ambitie, zorgt voortdurend voor discussie. Of hij nu wordt geprezen om zijn visie of bekritiseerd om zijn aanpak, één ding is duidelijk: Macron heeft het politieke landschap van Frankrijk ingrijpend veranderd en speelt een cruciale rol in het bepalen van de toekomst van Europa.