Twee jagers liepen over een bospaadje toen ze opmerkten dat een rode vos zich vreemd gedroeg. Hij rende niet weg zoals gewoonlijk, maar cirkelde hardnekkig rond één plek, bleef stil staan en luisterde aandachtig. Toen verdween hij in het struikgewas.
Nieuwsgierigheid won het van hen — de mannen volgden hem en zagen al snel iets merkwaardigs: de vos gooide iets in een diepe kuil. Voorzichtig gluurden ze naar beneden en verstijfden van schrik.
Op de bodem lag een jongen, mager en uitgeput, met ogen vol angst en vermoeidheid. Hij was een paar dagen eerder in een oude val gelopen en had bijna de hongerdood of kou doorstaan.
Het verhaal begon in een dorp in de oblast Vladimir. De 11-jarige jongen woonde bij zijn grootmoeder. Toen de oude vrouw plotseling ziek werd, ging hij het bos in om geneeskrachtige kruiden te verzamelen. Maar de grond onder zijn voeten begaf het, en hij belandde in de val — de gladde wanden lieten geen ontsnappingskans.
Drie dagen lang schreeuwde hij, maar niemand hoorde hem. Op de vierde dag verscheen de vos. Eerst dacht hij dat hij hallucinaties had. Maar ‘s avonds liet het dier een stuk vis naar beneden vallen. Gedurende enkele dagen bracht de vos regelmatig voedsel, terwijl hij zorgzaam van boven toekeek.
Maar het meest verbazingwekkende kwam daarna: hij bracht mensen.
De jagers vertelden dat het dier hen letterlijk naar een deel van het bos lokte waar ze normaal nooit kwamen. De vos rende vooruit, draaide zich om en dwong hen achter zich aan te lopen. En toen stuitten ze op de kuil en vonden de jongen levend.
De geredde jongen kon zijn ogen niet geloven. Voordat ze vertrokken, lieten de jagers de vos vrij, en deze wierp nog één keer een blik op de jongen — alsof hij afscheid nam.
Dit verhaal verspreidde zich door de hele regio. Zelfs de strengste jagers spraken over het feit dat dieren tot mededogen, observatie en loyaliteit in staat zijn.
Sindsdien laten de jongen en zijn grootmoeder vaak lekkernijen achter aan de bosrand — in de hoop dat hun rode redder opnieuw langs zal komen bij haar nieuwe vrienden.
Soms komen redders in de meest onverwachte gedaanten. En dan wordt duidelijk: mededogen is een taal die ieder levend wezen begrijpt.
